Get Adobe Flash player
Dutch
  Het is vandaag
SocialTwist Tell-a-Friend
Home Blogs Categorieën Liefde & Relatie Tot Het Ons Loslaat...

Tot Het Ons Loslaat...

Gebruikerswaardering: / 7
LaagsteHoogste 
Liefde & Relatie

Ja, het doet er toe wat je hebt meegemaakt. Wat het met je heeft gedaan en nog steeds doet. Welke plek het nu in jouw leven inneemt en hoe het jou gevormd heeft tot wie je tegenwoordig bent en eens zou willen zijn. Je wilt weten dat het iemand wat kan schelen. Iemand die van jou houdt om wie jij bent. Die begrijpt dat jij het nog niet per se allemaal begrijpt. Dat het soms aan chronologie, verklaringen, en wat het ook mag zijn dat logica genoemd wordt, ontbreekt. Vol onzekerheid. Dit is jouw waarheid, dit is wat er nu toe doet en hoe jij het op dit moment moet laten gebeuren. Het moet er uit: UIT het.

Als tiener heb ik verschillende keren het podium gekregen om in de taal van gevoel mijn verhaal te doen. Dichten voor een publiek van honderden. Echter, mij werkelijk begrijpen leek misschien wel niemand te doen. Als een eenling verscheen en verdween ik van het tijdelijke spotlicht. Het applaus en de prijzen tevergeefs. Tot die ene regenachtige dag, waarop mijn geschiedenis een andere weg in zou slaan en alles zou veranderen. Na een voordracht zat ik in de bus naast een klasgenootje op de terugreis naar school. Andere mensen zouden zich later gaan afvragen wat wij twee zo op het eerste gezicht in godsnaam gemeen hadden. Maar wij wisten het, hoe wij in één klap op dat moment een gemeenschappelijk gevoel vonden, dat ons verbond in onze persoonlijke zoektochten. Zo zouden meer mensen volgen die een bijzondere rol gingen spelen, elk van hen nodig voor een ontbrekend puzzelstukje, verder groeiend in samenzijn. De meesten bleken echter tijdelijke hoofdstukken waarin tot slot onze wegen zouden scheiden.

Dit gebeuren waarin eens toegelaten mensen weer moeten worden losgelaten, maakt het niet makkelijker te dromen zonder te vrezen voor een volgende nachtmerrie. Sommigen hebben je ziel vertrapt toen je het zo teer eindelijk durfde te tonen en openstelde. Jezelf laten zien blijft een risico zonder de waarborg om met zorg gezien te worden. Een diepe duik naar onbekende donkerte. Desondanks betekent dit niet zomaar een afwijzing van jou, en kan het zijn dat anderen vaak nog vele malen intens banger waren dan jijzelf. Ondanks de grootse beloftes blijken velen de confrontatie met hun eigen bagage toch niet aan te kunnen of willen, waar jij voor hen de mogelijke omarmende ruimte van verlossing had kunnen zijn. Onbegrepen open eindes blijven een bittere nasmaak geven, maar misschien is een lichte troost dat deze mensen doorgaans zelf niet wisten waar ze mee bezig waren en er nog het meest mee zaten.

Ik ben dankbaar voor de mensen die later op mijn pad zouden komen, waarmee ik wel mijn oude zelf grenzeloos kon gaan blijven hervinden, loslaten, en heruitvinden voor een gewaardeerde nieuwe. Waar ik vroeger dacht dat ik voor het zijn van een belangrijk iemand de wereld moest afreizen, komen de verschillende windstreken inmiddels naar mij toe. Het voelt als een beloning voor het trouw zijn gebleven aan mijzelf ondanks de onzekere moeilijkheden. Jij waar je uiteindelijk toch vertrouwen in had, die je niet in de steek wilde laten en genezing wilde bieden, wiens dromen en ambities je waar wilde maken, waarvan je vond dat je het verdient. Sterk, dapper, en liefdevol genoeg, zodat de magie van zeldzame connecties met anderen alsnog de overhand nam. Waar de wegen tussen heldhaftige harten kruizen, wordt bevrijding met verbintenissen vervlochten.

Misschien is de grootst mogelijke behoefte en kwaliteit in al onze ontwikkelingen op deze manier gezien te worden als mens. Net zo natuurlijk en belangrijk als adem en voeding voor ons lichaam. Hoe kan het dat er zoveel mensen zijn die zich op hun oude dag na huwelijk, kinderen, carrière, migratie, ziekte, en zelfs tegen de klokslag van dementie aan, wederom glashelder hun meest hartstochtelijke en tragische liefdes kunnen gaan herinneren? Vrijheid is niet zomaar een zogenaamd perfect plaatje van huisje, boompje, beestje. Niets is dit alles zonder de dagelijkse aanraking van erkenning en herkenning. Waardoor ik me zelfverzekerder en gelukkiger dan ooit kan voelen. Ook dit is een open einde, waar gewoonweg geen ontkomen aan is, maar wel de best mogelijke waar ik voor wil gaan.

Nee, jij hebt ook niet alle antwoorden. Maar wil je aan mijn zijde staan, zolang we het proberen uit te zoeken? Samen lachen, samen huilen, om de grimlachjes te verlaten. Dat je het allemaal nog niet weet, betekent niet dat jij niet om de zoveel tijd een essentiële verwarmende knuffel, troostende schouder, of krachtig helend en inspirerend woord nodig hebt. Je verdient alsnog het besef dat jij je niet oncomfortabel over jezelf hoeft te voelen. En dat andere mensen die er echt toe doen, zich dat evenzo niet door jou zullen doen wanneer ze jou begrip en genegenheid tonen. Niet voor egoïsme of zelfopoffering… Door jouw openheid geef je namelijk iets onbetaalbaars terug. De mogelijkheid om daardoor ook mijzelf te durven en kunnen laten zien. Het opluchtende en intieme geschenk van kwetsbaarheid in vertrouwen. Doe en deel jouw verhaal over verleden, heden en toekomst, en ik zal er met je zijn. Dat zal al het verschil maken.


Foto © Andrea Huls

 

Reacties  

 
+1 # A.R.Luchmun 30-05-2011 17:57
Ik voel echte vrijheid uitstralen uit het stuk.Niks is lekker zeker.Je kan elke kant op.Er is geen duidelijk begin of eind.Er straalt waarheid naar werkelijkheid uit.Het leven is inderdaad complex en veelzijdig en dan weer simpel en vertrouwd.Tot dat je stappen gaat zetten die je gaan binden aan hun behoeften!!Wel een beetje dichterlijk maar dat is ook een aard des leven.Bloemrijk en illusior!! 8)
Antwoorden | Antwoorden met citaat | Citeer
 

Plaats reactie


Beveiligingscode
Vernieuwen

When everything feels like an uphill struggle, just think of the view from the top.

Wanneer alles voelt als een oplopende worsteling, denk dan aan het uitzicht vanaf de top.

Quote