Als Je Alleen Nog Hier & Nu Hebt

Gebruikerswaardering: / 3
LaagsteHoogste 
Lifestyle & Filosofie

Ruim een kwart eeuw bevind ik me inmiddels al op deze Aarde. Velen vragen zich af in deze levensfase wat ze nou echt willen gaan doen. De vrijblijvendheid van de tienertijd is voorbij, het besef van tijdelijkheid vindt grond nu richting dertig. Sommige dromen zijn vergaan, voor de meeste is het nog niet te laat. Maar intussen zijn we ook vaak gevormd, veranderd en soms getekend door ervaringen tussendoor. Velen zullen kiezen voor een gebaand pad, bij een deel van hen zal het horen, bij een ander deel niet. En anderen wagen de stap naar een unieke, meestal onzekere reis.

We nemen doorgaans aan dat we hier nog lange tijd zullen zijn, maar daardoor vergeten we helaas regelmatig het hier en nu, het grootste deel van ons leven, tijdens een gehaast bestaan. Standaard wordt er gevraagd hoe het met baan, studie en relatiestatus gaat. Naar resultaten en prestaties. Heb je een interessant leven voor anderen? Sommigen zijn oprecht benieuwd, maar waarom vragen mensen zo zelden in plaats daarvan of je tevreden en gelukkig bent op dit moment? Of je goed bezig bent voor jezelf met wat jij wilt? Waarom richten we ons weinig op hoe je de reis naar iets toe vorm kunt geven, gemotiveerd kunt worden en blijven, een steun voor elkaar kunt zijn, liefde en geluk tussendoor kunt ervaren en creëren? Wie je hier nu bent, is toch minstens zo belangrijk als wie en wat je straks zult of kunt zijn? 

Enkele jaren geleden werd ik geconfronteerd met iemand die even jong was als ik en zich niet meer bezig kon houden met straks en later. Ik heb dingen voor deze persoon kunnen betekenen, die ik niet op mijn CV zal kunnen zetten en die je niet aan mij direct zult kunnen aflezen. Waarvan ik niet wist dat ik ertoe in staat was. Er is meer aan het leven dan feesten als jongere, serieus studeren voor je toekomst, dan pronken met een beroep en inkomen als volwassene, en aantrekkelijk zijn als vrouw. Het belangrijkste plaatje is dat wat je jezelf kunt voorhouden en waar jijzelf met tevredenheid naar kijkt met alle imperfecties en fouten van dien. Waarvoor jij durft op te komen als het verworpen wordt door anderen, want bekommeren zij zich dan wel echt om jou...

…En nog belangrijker, durf jij wel aan jezelf toe te geven met alle onzekere stemmen in je dagelijks onderbewustzijn? Dat is het moeilijke van volwassen worden, alles wordt grijzer en minder zwart-wit, maar zodra je het in je voordeel weet te veranderen, zul je doorhebben wat ik nu probeer te bereiken. Gewoon mezelf zijn, nooit compleet uitlegbaar aan anderen via het tastbare en daarvoor durven te gaan.